در سال 1313 در ده پير ( جغلوندي ) خرم آباد متولد شد در 3 سالگي پدرش از دنيا رفت و از اوان كودكي با سختي هاي فراوان روبرو شد . دوران ابتدايي را در مدرسه بدر ماسور به پايان رساند . تا دوره سيكل را در خرم آباد با نمرات عالي و ممتاز گذراند اما به دليل شرايط زندگي مادر و خواهران كوچك با وجود سن كم مجبور به ترك تحصيل و انتخاب شغل معلمي در يكي از ايستگاههاي راه آهن استان لرستان به نام " مازو " شد . عشق به تحصيل و طلب علم او را از ادامه تحصيل بازنداشت بطوري كه مداوم با شركت در امتحانات متفرقه ، از وقفه در تحصيل خود جلوگيري كرد و با نمرات عالي در كنار شغل معلمي ، مقاطع تحصيل خود را تا ديپلم ادامه داد . پس از گرفتن مدرك ديپلم ادبي ، به خدمت سربازي عازم شد و بعد از فراغت از دوره نظام وظيفه ، به شغل مسوول اداره آمار آموزش و پرورش استان لرستان منصوب گرديد . دو سال بعد با وجود موقعيت خوب شغلي و ازدواج و اسكان درشهر خرم آباد بازهم بي قراري براي كسب علم ، باعث شد تا براي شركت در امتحان سراسري ورودي رشته حقوق دانشگاه به تهران بيايد و با رتبه عالي در رشته حقوق دانشگاه تهران پذيرفته شود . دوره ليسانس حقوق را با علاقه واستعداد سرشار در دانشگاه تهران به اتمام رساند . علاقه و عشق او به رشته حقوق ، عشق او به حق و عدالت بود و شيوه زندگيش در عرصه حقوقي جامعه گوياي مشي اعتقادي او بود . دوره كارآموزي و تحصيل در تهران را در محضر اساتيد آن زمان سپري نمود . اولين پست قضايي خود را در دادگستري گلپايگان به عنوان داديار دريافت كرد ، سپس در شهركرد به سمت دادرسي دادگستري منصوب شد . كمتر از يك سال بعد بازپرس شهر كرد شد . همزمان با خدمت در دادگستري در امتحان فوق ليسانس رشته حقوق دانشگاه تهران پذيرفته شد و مشغول تحصيل گرديد . براي ادامه تحصيل بطور مداوم در رفت و آمد بين تهران و شهركرد بود كه در يكي از اين سفرها به دليل تصادف دچار شكستگي شديد از ناحيه پا گرديد و در بيمارستان بستري شد ، اما عشق به كار و مسئوليت پذيري او را در حالي كه هنوز پايش در گچ بود ، به ماموريت كاري براي تحقيق نزاعي ايلهاي محلي استان كشاند و در يكي از اين ماموريت ها دچار شكستگي مجدد پا شد و آثار اين صانحه و درد پا را تا آخرين روز عمر او را رها نكرد . در همان سال بر روي تخت بيمارستان حكم رياست دادگاه همايون شهر را دريافت كرد . دو سال بعد بازپرس دادگستري شهر قزوين شد . و در همين زمان دومين مدرك فوق ليسانس خود را در رشته جرم شناسي از دانشگاه شهيد بهشتي دريافت كرد سپس با سمت بازپرسي به شهر ري منتقل شد و در كمتر از شش ماه بعد بازپرس شعبه يك دادگستري تهران شد . بعد از انقلاب موفق به كسب مدرك دكتراي حقوق گرديد و به سمت هاي ، رئيس دادگاه صلح ، دادگاه جنايي ، شعبه يك كيفري ، مستشار ديوان عالي كشور و نهايتا رئيس شعبه تشخيص ديوان عالي كشور شد . وي از سال 1364 به طور رسمي مشغول تدريس در دانشگاههاي ايران از جمله دانشگاه شهيد بهشتي ، دانشگاه شيراز ، مشهد ، قم ، علوم قضايي ، علوم تحقيقات و امام صادق شد . كه حاصل آن راهنمايي و مشاوره صدها رساله دانشگاهي در جامعه حقوقي ايران مي باشد . آموزش قضات ضمن خدمت و كاراموزي قضايي از جمله كارهايي بود كه باعث شد تا به امروز، اكثر قريب به اتفاق نسل جوان تحصيلكرده حقوق و شاغلان دستگاه قضايي ما از تعليمات حقوقي او بي بهره نمانده باشند . تجربه كاري توام با علم وتحصيل باعث شد تا بسياري از نامداران حقوق او را پدر حقوق جزاي ايران بدانند . دكتر سپهوند عالم فرهيخته و حقوقدان بزرگ زمان است كه عمر گرانمايه را در راه احقاق حق خلق گذراند . درصبح 22 خرداد 1384 براي اينكه مثل هرروز پيش از 8 صبح در محل كار خود در كاخ دادگستري ، ديوان عالي كشور حاضر باشد با وجود خرابي آسانسور باز هم از تاخير سرباز نزد و به واسطه عشق خدمت به خلق خداوند بر روي پله آخر ايستاده دچار ايست قلبي شد و دعوت حق و معبود عدالت گستر خويش را لبيك گفت .